دشت قبای سبز بر تن

گل های بابونه سپید پوش لبخند زنان

با شیطنت چشمک زنان 

گل های لاله حریر قرمز بر تن

قاصدک حریر نازک برتن 

با موهای افشان

دست در دست زمین

شادمان

همراه با رنکین کمان

و

اب روان

پای کوبان

رقصان

خرامان

میروند به جشن

جشن پایان زمستان

جشن بهاران

هوا

سرده

سوز داره

نفسم یخ زده

در هوایی که نفس های تو نیست

قلبم یخ زده

ارام در اغوشم گیر

گرمم کن

دست هایم را بگیر 

مادر 

یخ زده

ایا دلتنگ شده اید  ؟

دلتنگ کسی که

وقتی دستهایش را می گیرید , گرم می شوید

وقتی لبخندش را می بینید , همه دنیا زیبا می شود

وقتی در اغوشش می گیرید , احساس ارامش می کنید

ایا دلتنگ کسی شده اید که

دیگر او را  نخواهی  دید

دیگر صدایش را نخواهی شنید

دیگر لبخند هایش را  نخواهی  دید

دیگر صدای خنده هایش را نخواهی شنید

دیگر در اغوشش نخواهی گرفت

دیگر با او حرف  نخواهی  زد

و

برای دیدن او

برای حرف زدن با او

به   دیدارش   میروی

با او حرف میزنی

درد دل میکنی

حرف میزنی و

حرف میزنی

اما

جز سکوت و صدای باد

چیزی نمی شنوی

می زنی زیر گریه

هق هق میزنی

فریاد میزنی

ناله میکنی

اما

باز سکوت است  , سکوت

صدای پرندگان 

و صدای باد

مادرم 

ای کاش ,

ای کاش  می شد این سکوت را شکست

فقط کلمه ای یا حرفی

تا ارام گیرد

این دل بیقرار من

این روح سرگردان من 

تقدیم به روان پاک مادر عزیزم

غروب است ودلتنگی , سکوت وتنهایی , دلگیری که نمیدانم چگونه از ان خلاصی یابم.
به حیاط خانه میروم تا شاید کمی از این دلگیری در ایم . انجا نیز فقط سکوت بود , درختان انگور با برگ های سبز , براق ونورسته شان خوش امد می گفتند. گلهای رز ,گل هایی که با دست های خود کاشته و زمستان گذشته حرص کرده بودم به رویم لبخند میزدند وبهترین و زیباترین غنچه ها را تقدیم کرده وسلام میدادند ,شاید انتظار دارند مثل همیشه باهاشون حرف بزنم واز زیبایی شون تعریف کنم , ان طرف تر درختان الو و هلو نیز هم چنین با لبخند وبرگ های قشنگ شان برایم دست تکان میدادند , به طرف شان رفتم تا از نزدیک تماشا کنم , دیدم چند تا از برگ های هلو زرد شده و پیچ خورده اند باید فکری به حال انها بکنم , نمیدانم چرا امروز حال و حوصله حرف زدن با انها را نداشتم مثل این که انها هم این حالت مرا حس کرده بودند و ......
نگاهی به اطراف انداختم دیوار خانه ها چون قلعه ای محکم در برابرم به نمایش در امده بود دیوارهایی چند طبقه که خشت های زمخت شان روح را چون سوهان می ازرد. پیش تر ها که انها نبودند از پشت بام می توانستم اطراف را تا دور دست ها ببینم و از مناظر غروب هنگام لذت ببرم ولی حالا انها چون دیوارها وقلعه های زندان در برابرم افراشته بودند و جای هیچگونه دیدی را برایم باقی نگزارده بودند, در این افکار بودم که صدای دو گنجشک توجه ام را جلب کرد , انها پر سر وصدا جیک جیک می کردند و به دنبال جایی برای ماندن می گشتند , یکی از انها سرش را داخل اجرهای دیوار برد و کمی ماند ولی صدای اون یکی بلند شد , شاید در باره خوب یا بد بودن پناهگاه حرف می زدند , شاید هم در باره هوا حرف میزدند , شاید هم یکی از انها می خواست از اون بالا غروب افتاب را تماشا کند و به دیگری در باره زیبایی ان حرف میزد , کسی چه میداند کاش می شد زبان انها را فهمید !...... و من محو تماشای انها بودم هوا داشت رو به تاریکی می رفت و صدای انها هم چنان شنیده می شد , نشسته بودم تا بالاخره چه خواهند کرد , انقدر سر وصدا وجیک جیک کردند تا در پناه یکی از اجر های نیمه باز دیوار جای گرفتند و سر و صدایی به گوش نرسید انها رفته بودند به لانه هایشان تا استراحت کنند .
با صدای اذان به خود امدم وبه داخل اتاق امدم درست مثل گنجشک ها اما تنها . هوای بهاری گرچه هوای دل انگیزی ست ولی غروب ان همراه تنهایی واقعا غم انگیز است و دل تنگ کننده .کاش ادمها زبان پرندگان را می دانستند تا با هم حرف بزنند انوقت دیگر تنها بودن معنایی نداشت.........
8/2 95 چهارشنبه

دست که تکان میدهی

سبزی و طراوت را هدیه می کنی

گل های بابونه

چشمک زنان

لبخند زنان

خبر امدنت را می دهند

 جوانه های زیبای

 درختان 

لب غنچه کرده

چون قهر دخترکان خرد سال

نوید امدنت را می دهند

اغوش سبزت

رایحه دل انگیز گل هایت

رز 

نرگس

مریم

بهار نارنج

نسیم ملایم صبحگاهی

چه دلپذیر

مرا به خلسه می برد

وقتی در اغوشم می گیری

چه غوغایی می کند

سر مستم می کند

به رویا می برد

دل انگیز

شور انگیز

چه می کنی تو 

ای بهار